Wyszedł z domu. Tak zwana komedia

Sztuka przedstawia historię Henryka, męża i ojca, głowy rodziny, który pewnego dnia "wychodzi z domu" i traci pamięć.

Kiedy dotknięty amnezją, znowu znajduje się w domu jest całkowicie nieświadomy swej dotychczasowej egzystencji. Wszystko, co definiowało jego życie - pozycja społeczna czy relacje rodzinne - zostaje wymazane i unieważnione. Kluczową rolę w przywracaniu pamięci Henryka odgrywa Ewa. Zniknięcie męża zamyka jej drogę do praktykowania codziennych rytuałów, przez które spełnia role matki, żony i kochanki - strażniczki domowego ogniska.

Domem w sztuce Różewicza jest człowiek - "wyjść z domu" znaczy tyleż, co wyjść na zewnątrz. Ale dom to także rodzina.

Fundamentem politycznym i aksjologicznym społecznej formacji, którą reprezentuje Henryk jest idea "rodziny" oraz cały szereg wartości i pojęć z nią związanych: tradycja, historia, obyczaj, więź pokoleniowa, etc. "Wyjście z domu" pozwala ujrzeć je takimi, jakimi są naprawdę - jako zlepek stereotypów i pustych haseł. I wreszcie domem może być również Polska - kraj pozbawionych kręgosłupa opurtonistów, którzy cynicznie służąc władzy, stają się wyznawcami paranoicznej ideologii.

Realizatorzy:
Reżyseria Marek Fiedor
Scenografia Nika Jaworowska
Muzyka Tomasz Hynek
Światło Jan Sławkowski
Inspicjentka Justyna Bartman-Jaskuła
Realizacja dźwięku Krzysztof Pietrzykowski
Realizacja światła Daniel Piastowski
Realizacja video Agnieszka Piesiewicz, Piotr Postemski

Obsada: Ewa Zina Kerste, Henryk Mariusz Kiljan (gościnnie), Gizela Dominika Probachta, Beniamin Tomasz Taranta, Mariusz Bąkowski, Sierżant, Sanitariusz, Obcy, Grubas Maciej Kowalczyk

Nagranie głosów: Anna Błaut, Anna Kieca, Ewelina Paszke-Lowitzsch, Paulina Wosik, Mariusz Bąkowski, Krzysztof Boczkowski i Tadeusz Ratuszniak

Sztuka przedstawia historię Henryka, męża i ojca, głowy rodziny, który pewnego dnia "wychodzi z domu" i traci pamięć.

Kiedy dotknięty amnezją, znowu znajduje się w domu jest całkowicie nieświadomy swej dotychczasowej egzystencji. Wszystko, co definiowało jego życie - pozycja społeczna czy relacje rodzinne - zostaje wymazane i unieważnione. Kluczową rolę w przywracaniu pamięci Henryka odgrywa Ewa. Zniknięcie męża zamyka jej drogę do praktykowania codziennych rytuałów, przez które spełnia role matki, żony i kochanki - strażniczki domowego ogniska.

Domem w sztuce Różewicza jest człowiek - "wyjść z domu" znaczy tyleż, co wyjść na zewnątrz. Ale dom to także rodzina.

Fundamentem politycznym i aksjologicznym społecznej formacji, którą reprezentuje Henryk jest idea "rodziny" oraz cały szereg wartości i pojęć z nią związanych: tradycja, historia, obyczaj, więź pokoleniowa, etc. "Wyjście z domu" pozwala ujrzeć je takimi, jakimi są naprawdę - jako zlepek stereotypów i pustych haseł. I wreszcie domem może być również Polska - kraj pozbawionych kręgosłupa opurtonistów, którzy cynicznie służąc władzy, stają się wyznawcami paranoicznej ideologii.

Realizatorzy:
Reżyseria Marek Fiedor
Scenografia Nika Jaworowska
Muzyka Tomasz Hynek
Światło Jan Sławkowski
Inspicjentka Justyna Bartman-Jaskuła
Realizacja dźwięku Krzysztof Pietrzykowski
Realizacja światła Daniel Piastowski
Realizacja video Agnieszka Piesiewicz, Piotr Postemski

Obsada: Ewa Zina Kerste, Henryk Mariusz Kiljan (gościnnie), Gizela Dominika Probachta, Beniamin Tomasz Taranta, Mariusz Bąkowski, Sierżant, Sanitariusz, Obcy, Grubas Maciej Kowalczyk

Nagranie głosów: Anna Błaut, Anna Kieca, Ewelina Paszke-Lowitzsch, Paulina Wosik, Mariusz Bąkowski, Krzysztof Boczkowski i Tadeusz Ratuszniak

Sztuka przedstawia historię Henryka, męża i ojca, głowy rodziny, który pewnego dnia "wychodzi z domu" i traci pamięć.

Kiedy dotknięty amnezją, znowu znajduje się w domu jest całkowicie nieświadomy swej dotychczasowej egzystencji. Wszystko, co definiowało jego życie - pozycja społeczna czy relacje rodzinne - zostaje wymazane i unieważnione. Kluczową rolę w przywracaniu pamięci Henryka odgrywa Ewa. Zniknięcie męża zamyka jej drogę do praktykowania codziennych rytuałów, przez które spełnia role matki, żony i kochanki - strażniczki domowego ogniska.

Domem w sztuce Różewicza jest człowiek - "wyjść z domu" znaczy tyleż, co wyjść na zewnątrz. Ale dom to także rodzina.

Fundamentem politycznym i aksjologicznym społecznej formacji, którą reprezentuje Henryk jest idea "rodziny" oraz cały szereg wartości i pojęć z nią związanych: tradycja, historia, obyczaj, więź pokoleniowa, etc. "Wyjście z domu" pozwala ujrzeć je takimi, jakimi są naprawdę - jako zlepek stereotypów i pustych haseł. I wreszcie domem może być również Polska - kraj pozbawionych kręgosłupa opurtonistów, którzy cynicznie służąc władzy, stają się wyznawcami paranoicznej ideologii.

Realizatorzy:
Reżyseria Marek Fiedor
Scenografia Nika Jaworowska
Muzyka Tomasz Hynek
Światło Jan Sławkowski
Inspicjentka Justyna Bartman-Jaskuła
Realizacja dźwięku Krzysztof Pietrzykowski
Realizacja światła Daniel Piastowski
Realizacja video Agnieszka Piesiewicz, Piotr Postemski

Obsada: Ewa Zina Kerste, Henryk Mariusz Kiljan (gościnnie), Gizela Dominika Probachta, Beniamin Tomasz Taranta, Mariusz Bąkowski, Sierżant, Sanitariusz, Obcy, Grubas Maciej Kowalczyk

Nagranie głosów: Anna Błaut, Anna Kieca, Ewelina Paszke-Lowitzsch, Paulina Wosik, Mariusz Bąkowski, Krzysztof Boczkowski i Tadeusz Ratuszniak