Wit Szostak Pogłosy

inscenizacja: Marek Fiedor / Tomasz Hynek
wideo: Marcin Dominiak
światło: Jan Sławkowski
asystent scenografa: Daniel Jaskuła
asystentka reżysera: Paulina Wosik
inspicjentka: Katarzyna Krajewit 
obsada:
***.................................................. Przemysław Kozłowski
UMIERA......................................... Marcin Łuczak
PSZCZOŁA.................................... Ewa Niemotko / Kinga Zygmunt
POWIEDZIAŁAŚ........................... Mariusz Bąkowski
NA PARAPECIE............................ Paulina Wosik
NIE RUSZA.................................... Anna Błaut
KWIATKI....................................... Krzysztof Boczkowski
ROSÓŁ........................................... Zina Kerste
KRZESŁA...................................... Maciej Tomaszewski

premiera: 6 marca 2020 Wrocławski Teatr Współczesny, Scena na Strychu

Historię opisaną w  Pogłosach można opowiedzieć realistycznie i linearnie. I na pewno byłaby to opowieść poruszająca. Ale autor umieścił na wstępie motto, które zasadniczo zmienia sens dramatu i otwiera możliwość jeszcze innej historii. Autor pisze bowiem, że:

„OSOBAMI DRAMATU są tu słowa. To one wchodzą w relacje, rodzą napięcia, przeobrażają się w zależności od kontekstu. Ich przygody stanowią mythos dramatu.”

Uczynienie słów bohaterami dramatu i podniesienie związków pomiędzy nimi do rangi fabuły ma daleko idące konsekwencje – nie tylko formalno-estetyczne. Ten radykalny gest podwaja perspektywę interpretacyjną dramatu – niezależnie od zawartej w nim problematyki egzystencjalnej, przekierowuje naszą uwagę na sam proces kształtowania się świadomości człowieka i możliwość (niemożliwość?) opisania tego procesu słowami. W decyzji uczynienia słów osobami dramatu ważne jest także, zawarte w tym geście, uczłowieczenie słów.

Słowa rodzą się, rozpoznają siebie i swoje otoczenie, tworzą małe związki, które przeobrażają się we wspólnotę. Samookreślenie owocuje wyodrębnieniem zaś wyodrębnienie rodzi potrzebę dominacji i władzy. W każdym słowie ujawnia się poczucie, że samo może w sposób doskonały i pełny wrazić sens oczekiwany przez twórcę. Z każdą sceną coraz bardziej agresywnie, słowa obnażają pokrętne strategie swego twórcy i kłamstwa, które miały go usprawiedliwić. W finale – wyemancypowane – zwracają się przeciwko niemu i artykułują treść, do której on sam przed sobą nie chciał się przyznać.

POGŁOSY debiut dramaturgiczny prozaika Wita Szostaka – 3. nagroda w III Konkursie Dramaturgicznym STREFY KONTAKTU oraz nagroda w postaci realizacji scenicznej.

realizatorzy:

• Marek Fiedor – reżyser teatralny, absolwent teatrologii Uniwersytetu Jagiellońskiego [1986] i reżyserii w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie [1992]. Od 2010 r. wykładowca na Wydziale Aktorskim w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Od sezonu 2012/2013 dyrektor naczelny i artystyczny Wrocławskiego Teatru Współczesnego. Zadebiutował w 1990 r., zrealizował ponad czterdzieści przedstawień na scenach w Krakowie, Toruniu, Poznaniu, Wrocławiu, Warszawie i Łodzi. Przez kilka lat pracował w Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu, gdzie reżyserował m.in. uhonorowane nagrodami spektakle Matka Joanna od Aniołów wg Jarosława Iwaszkiewicza oraz Baal Bertolta Brechta. Za pierwszy otrzymał m.in. Grand Prix za adaptację i inscenizację na Festiwalu Prapremier w Bydgoszczy [2002], Nagrodę im. Konrada Swinarskiego za reżyserię [2002], nagrodę za reżyserię, nagrodę dziennikarzy i Grand Prix Opolskich Konfrontacji Teatralnych [2002], nagrodę dla najlepszego reżysera na Międzynarodowym Festiwalu Teatralnym „Kontakt" w Toruniu [2003], nagrodę za najlepsze przedstawienie i za reżyserię na Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej [2006]. Baala wyróżniono w 2007 r. nagrodą Kanału TVP Kultura w kategorii „teatr" za reżyserię oraz nagrodą za najlepsze przedstawienie i za reżyserię w Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej. Za Wyszedł z domu Tadeusza Różewicza otrzymał nagrodę dla spektaklu i wyróżnienie za reżyserię w Konkursie na Inscenizację Dawnych Dzieł Literatury Europejskiej [2008]. Laureat nagrody im. Bogdana Korzeniewskiego [1997], dwukrotnie nominowany do Paszportu „Polityki" [2006, 2007]. We Wrocławskim Teatrze Współczesnym wyreżyserował Zamek Franza Kafki [2013], Paternoster Helmuta Kajzara [2014], Silesię, Silentię Lidii Amejko [2016] i Zakup z dostawą na miejsce Tymoteusza  Karpowicza [2016], Garbusa Sławomira Mrożka  [2018].
• Tomasz Hynek – reżyser teatralny, kompozytor, dyrygent, absolwent dyrygentury chóralnej w Akademii Muzycznej oraz reżyserii w Akademii Teatralnej w Warszawie. Twórca muzyki do blisko sześćdziesięciu spektakli zrealizowanych m.in. przez Macieja Wojtyszkę, Zbigniewa Zapasiewicza; od 2000 r. współpracuje z Markiem Fiedorem. Jako reżyser zadebiutował w 1999 r. w Teatrze im. Węgierki w Białymstoku inscenizacją „Małego księcia” Antoine'a de Saint-Exupéry'ego; skomponował także muzykę do tego spektaklu. Zrealizował kilkanaście przedstawień, wśród nich „Nienasycenie” Witkacego w Teatrze Studio [Warszawa, 2009], „Suburbia” Erica Bogosiana w Teatrze Studyjnym PWSFTviT [Łódź, 2001]. W Teatrze im. Kochanowskiego w Opolu powstały: „A ja, Hanna” wg „Trenów” Jana Kochanowskiego [2011] opatrzonych muzyką rockową [Grand Prix za reżyserię na Opolskich Konfrontacjach Teatralnych 2011, a w 2012 r. – I nagroda na Wałbrzyskich Fanaberiach Teatralnych, łódzkie Złote Maski za najlepsze widowisko roku i za muzykę], „god.com” na podstawie „Czekając na Godota” Samuela Becketta [2006], „Piaskownica” Michała Walczaka [2005], „Czarujący korowód” Wernera Schwaba [2002], „Spokój w głowie” wg Tymona Feusette'a [2002]. Pracował także w teatrach Współczesnym i Powszechnym w Warszawie, Polskim w Poznaniu. We Wrocławskim Teatrze Współczesnym wyreżyserował spektakle: „Pomarańczyk” Marka Kocota [2013], słuchowisko na żywo „Radio Armageddon” Jakuba Żulczyka [2014], spektakl „Radio Armageddon. Transmisja” [2014],  „Powrót króla” Michała Walczaka [2019] oraz stworzył muzykę do spektakli w reż. Marka Fiedora „Zamek” Franza Kafki [2013] i „Paternoster” Helmuta Kajzara [2014] oraz „Silesia, Silentia” Lidii Amejko [2016],  „Garbusa” Sławomira Mrożka, a także do czytania performatywnego „Zakup z dostawą na miejsce” Tymoteusza Karpowicza [2016].
• Marcin Dominiak – twórca video/sound art, fotograf, producent muzyki. Z Wrocławskim Teatrem Współczesnym związany od 2017 r. jako specjalista ds. multimediów, twórca projekcji  w spektaklu „Garbus” (reż. Marek Fiedor). Tworzy projekt muzyczny Trakt Abstraktu oraz wizualny Momo Segada. Aktualnie pracuje nad filmem dokumentalnym oraz wydawnictwem muzycznym.

Jan Sławkowski – z Wrocławskim Teatrem Współczesnym związany od 1983 r. Od 2005 r. – główny elektryk, oświetleniowiec, od 2018 r. – kierownik pracowni akustyczno-elektrycznej. Jako reżyser światła współpracował m.in. z Anną Augustynowicz [Baal], Janem Klatą [Transfer!], Wojciechem Klemmem [Cement], Krystyną Meissner [...np. Majakowski], Rimasem Tuminasem [Romeo i Julia], Barbarą Wysocką [Kaspar], Pawłem Passinim [Bramy raju], Markiem Fiedorem [Paternoster, Silesia, Silentia oraz Garbus]. Był realizatorem oświetlenia w spektaklu Oczyszczeni Sary Kane w reż. Krzysztofa Warlikowskiego.